این مقاله به بررسی انتقادی مسئله انحطاط ادبی در دوره صفویه و عثمانی می پردازد.

در باب برزویة طبیب آمده است: «و آن‌گاه در آثار و نتایج علم طب تأمّلی کردم و ثمرات و فواید آن را بر صحیفه دل بنگاشتم، هیچ علاجی در وهم نباشد که موجب صحّت اصلی تواند بود