ابتدا نظریه شخصیت کارل گوستاو یونگ را تبیین کرده ایم و سپس بر اساس آن به خوانش یکی از غزلیات مولانا اقدام کرده ایم. مقاله نشان می دهد که تجربه عرفانی دیدار با «من» با استفاده از نظریات یونگ قابل توضیح و تبیین علمی است و ...

در این مقاله پس از بررسی تأویلهای موجود از داستان شیخ صنعان سعی کرده ایم به تأویلی متفاوت از داستان بپردازیم که تفاوت بنیادینی با تأویلهای موجود دارد. مقاله در چند بخش درآمد، بررسی سابقه تحقیق و ارائه تأویل تازه تنظیم شده ...

در این مقاله تأثیر کتاب مقدس بر شعر مدرن ایران بررسی شده است. این بررسی در چند سطح ایماژها، مضمونها، روایتها، تأثیرات واژگانی ـ ترکیبی انجام گرفته است. شاعران مورد بررسی از گرایش های مختلف انتخاب شده اند و بنابراین نمایندگان ...

این مقاله درصدد اثبات وجود ساخت شبکه ­ای در غزل کلاسیک فارسی است. در ابتدا به تعریف مفهوم ساخت شبکه ای پرداخته­ ایم و در ادامه نشان داده­ ایم که در غزل تمهیدات و مؤلفه­ هایی وجود دارد که می­ توان مجموعة آنها را در قالب دو ...

مساله اصلی نوشتار بررسی طرز برخورد سه شاعر معاصر با سنت فرهنگی مردانه است. در ابتدا تفاوت ذهنیت شاعران کلاسیک با شاعران عصر مشروطه نسبت به فرهنگ مردانه مرور خواهند شد. سپس موضوع مورد بحث را در شعر پروین اعتصامی، سیمین ...

کتاب العین خلیل بن احمد فراهیدی، قدیمی ترین فرهنگ نامه عربی است که در اختیار داریم. در مباحث مقدماتی اشاره کرده ایم که هر چند منابع تاریخی نشان می دهند اثر ابن عباس خصلت معجم گونه دارد، اما اطلاق اصطلاح نخستین معجم تنها ...

هر چند سنایی پیشرو شعر عرفانی است و نقش او در تدوین بوطیقای شعر عرفانی سرنوشت ساز است، اما نباید از نظر دور داشت که او برآمده از دل یک سنت ریشه دار فکری است که نشانه های زبانی آن را در مکتوبات عرفانی و کلامی پیش از وی می ...

مقاله با بررسی قلمرو معنوی خیام شروع می شود. سپس در قسمت آغازین از منظر زندگی نامه ای نگاهی کوتاه به زندگی خیام و ابوالعلاء داشته ایم. پرسش اصلی مقاله از اینجا آغاز می شود که آیا می توان جهان نگری شاعرانه خیام را از روی ...

اگر جزوة درسی میرزا محمد حسین فروغی (ذکاءالملک) را، که برای تدریس در مدرسة سیاسی وقت نوشته بود (حدود 1297ش)، نخستین تاریخ ادبیات¬ ایران به شمار آوریم که توسط یک نویسندة ایرانی به رشتة تحریر درآمده بود، نزدیک به یک¬صد سال ...

در این نوشته به بررسی ایرادهای هفت گانه در نقد ادبی رایج در ایران این سالها پرداخته ایم که به شرح زیر است: بلاغت عامیانه، نقد شخصیت به جای نقد متن، اتهام های بزرگ، تخریب به جای نقد، خودمحوری دانشی و بینشی و دیدن با یک چشم.