Review on reservoir quality of Dariyan formation in South Pars field, based on hydraulic flow units and rock types study and its relation to texture and diagenetic specifications of sedimentary facies

Abstract

در این مقاله کیفیت مخزنی سازند داریان که یکی از مخازن نفتی میدان پارس جنوبی است با مطالعه واحدهای جریانی هیدرولیکی و گونه های سنگی مخزن که از بررسی داده های تخلخل و تراوایی سه چاه SPO-1 ، SPO-2 و SPO-3 از این میدان حاصل شده و همچنین بررسی ویژگی های بافتی و دیاژنتیکی رخساره ها که حاصل مطالعه بر روی مقاطع نازک این چاه ها بوده مورد بحث قرار گرفته است. بر اساس شاخص زون جریانی (FZI)، تعداد 6 واحد جریانی هیدرولیکی (HFU) برای رخساره های مخزن بدست آمد. این واحدهای جریانی هیدرولیکی عبارتند از HFU-A، HFU-B، HFU-C، HFU-D، HFU-E و HFU-F. در یک مقایسه کلی بین واحدهای جریانی هیدرولیکی تفکیک شده در مخزن، این واحدها به چهار دسته واحدهای جریانی با کیفیت مخزنی بسیار پایین (HFU-A و HFU-B)، پایین (HFU-C) ، متوسط (HFU-D) و بالا (HFU-E و HFU-F) تقسیم می شوند که ارتباط خوبی با ویژگی های بافتی و دیاژنتیکی رخساره ها نشان می دهند. همچنین، بر اساس مطالعات انجام شده، 4 گونه سنگی تعیین گردید. گونه سنگی1 عمدتا" در برگیرنده واحدهای جریانی با کیفیت مخزنی بسیار پایین و پایین است (B, C) و واحدهای جریانی متوسط (D) و بالا ( EوF) سهم کمتری در آن دارند. گونه سنگی2 از لحاظ ویژگی های مخزنی تا حدودی شبیه به گونه سنگی 1 است با این تفاوت که درصد واحدهای جریانی متوسط (D) و بالا (E) در این گونه سنگی نسبت به گونه سنگی 1 مقداری بیشتر و درصد واحدهای جریانی بسیار پایین و پایین مقداری کمتر است. گونه سنگی3 بیشتر با واحدهای جریانی بالا (E و F) و به مقدار کمتر با واحد جریانی متوسط (D) در ارتباط است. گونه سنگی4 نیز تنها با واحد جریانی بالا (F) در ارتباط است.